مروری بر دستاوردهای اخیر نانوتکنولوژی در رفع چالش های دارورسانی موضعی به بخش های قدامی و خلفی چشم: مقاله مروری

چشم ها و سیستم بینایی امکان دریافت اطلاعات از محیط را برای انسان میسر می سازند، به طوری که 90% اطلاعات انسان از طریق مشاهده کسب می گردد. از این رو سلامت و عملکرد صحیح این ارگان همواره حایز اهمیت بوده است. بیماری های تهدیدکننده بینایی سالانه موجب از بین رفتن بینایی میلیون ها انسان می گردد، در حالی که با دستیابی به درمان های مناسب می توان از بسیاری از آسیب های چشمی جلوگیری نمود. با وجود پیشرفت های علمی در دهه های اخیر در زمینه پزشکی، هنوز چالش های بسیاری در زمینه چشم پزشکی و بیماری های چشمی وجود دارد. در زمینه درمان های چشمی، عمده چالش های پیش رو نشأت گرفته از ضعف های فارماسیوتیکال است و این بدان معناست که با وجود در دست داشتن داروهایی مناسب برای درمان عوارض چشمی، هنوز موفق نشده ایم به روشی مناسب برای به کارگیری این داروها دست یابیم. منظور از به کارگیری مناسب دارو آن است که ماده مؤثره با کمترین عوارض، بیشترین منفعت و بیشترین پذیرش برای بیمار به هدف مورد نظر رسانده شود. عدم توانایی دارورسانی مؤثر به چشم ناشی از فیزیولوژی و آناتومی ویژه این ارگان می باشد، از این رو غلبه بر ضعف های مذکور نیازمند شناخت کامل ویژگی های چشم و همچنین آشنایی با سیستم های نوین دارورسانی می باشد. می توان امیدوار بود که با به کارگیری و طراحی سیستم های نوین دارورسانی، که بیشتر از نانوذرات بهره می برند، بتوان بر بسیاری از چالش های دارورسانی چشمی غلبه نمود. هدف از انجام مطالعه حاضر، مروری بر ساختار چشم، چالش های پیش رو در دارورسانی چشمی، آشنایی با علم نانو و رویکردهای این علم در عرصه چشم پزشکی و راهکارهای طراحی یک سیستم موضعی جهت دارورسانی مؤثر به بافت چشم بود.